ඇවිදීම කියන්නේ ලෝකයේ ආගමික ශාස්තෲවරුන් වැඩිදෙනෙක් අනුගමනය කරපු හොඳ පුරුද්දක්. බුදුන් වහන්සේත් ගමකින් ගමකට සිය පිරිස කැටුව පයින් ගමන් කළ බව බුද්ධ චරිතයේ සඳහන් වෙනවා. මිනිසා එදා කැළේ ඉද්දි දිනකට කොහොමත් පැය කිහිපයක් ඇවිදින්න ඇති සිය ආහාර සොයාගන්න. ඉතින් ඒ විදිහට කායික, මානසික වශයෙන් වසර දාස් ගාණක් හුරුවෙලා හිටපු ඇවිදීමට අපි කාර්මික විප්ලවය එක්ක තිත, කොමාව තිබ්බා. අපි දැන් එදා තරම් සැපට ඇවිදින්නේ නැහැ. ඉතින් ඒ අවිදීමට හුරු වෙන එකෙන් තියෙන වාසි මොනවාද? අපි බලමු.
පර්යේෂකයින් සොයාගෙන තියෙන ආකාරයට මොනම ආකාරයක හෝ ඇඟ වෙහෙසවන වැඩ වල නිරත වෙන අයට පියයුරු පිළිකා හැදෙන අවදානම අඩුයි. සතියට පැය 7කට වඩා ඇවිදින අයට පියයුරු පිළිකා අවදානම එසේ නොවන අයට වඩා 14%කින් අඩුවන බව ඇමරිකානු පිළිකා සංගමය සොයාගෙන තියෙනවා. මෙලෙස පියයුරු පිළිකා අවදානම අඩු වෙනවා සේම ඇවිදින එකෙන් කාන්තාවන්ට අධි බර වීම නිසා ඇතිවෙන බෝ නොවන රෝග වලිනුත් සහනයක් ලැබෙනවා.
විනාඩි 15ක් ඇවිදින ගමන් චොකලට් කෑම මානසික පීඩනය තියෙන වෙලාවක චොකලට් කෑමට වඩා සිරුරට හිතකරයි. ඒ කියන්නේ චොකලට් වල තියෙන අහිතකර සීනි හොඳින් සිරුරට එකතු වන්නට මේ ඇවිදීම වැදගත් වෙනවා. මේ පර්යේෂණය අනුව චොකලට් වලට පමණක් නෙමෙයි, අනෙකුත් පැණිරස කෑම ජාති ආහාරයට ගන්නකොටත් ඇවිදීම මගින් අනවශ්‍ය සීනි ඇතිවීම පාලනය කරගන්න පුළුවන් බව එංගලන්තයේ එක්සිටර් සරසවියේ පර්යේෂණ වලින් අනාවරණය වුණා.
වයසට යෑමත් එක්ක එන හන්දිපත් රුදාව අපේ වැඩිහිටියන්ට පොදු ලෙඩක්. දිනකට සැතපුම් 6කට වඩා ඇවිදින අයට ආතරයිටීස් මූලික වන සංධි වේදනා වලින් ගැලවීමක් ලැබෙනවා. දණහිස සහ උකුල් සංධියේ ඇතිවෙන දුබලතා නිසා වේදනාවට පත්වීමත් ඇවිදින අයට අඩුයි. මොකද හොඳට ඇවිදින විට මාංශපේෂි ශක්තිමත් වෙනවා. අස්ථි නිසි පරිදි ක්‍රියාකරන විට අස්ථි ගැටෙන සංධිවල ශක්තිය වැඩි වෙනවා. හන්දිපත් ලෙඩ ඇතිවිට නිතරම තෙල් බේත් ආලේප, වේදනානාශක පාවිච්චි කරමින් කල් ගතකරන්නේ නැතිව ටිකෙන් ටික ඇවිදීමට පුරුදු වුණොත් එයින් ලොකු සහනයක් අතපය වලට ලැබේවි.
Saru FM Media
