පහුගිය සතියක අපි අපේ රටේ පොත් ලියපු දේශපාලනඥයෝ ගැන කතා කළා. අද අපි කතා කරන්න යන්නේ අපේ රජවරු ලියපු පතපොත ගැන. අපේ රටේ බොහෝමයක් රජවරු සාහිත්‍ය කලාවන්ට ඉතාමත්ම ලැදි අය. ඒ නිසා පොත පත ලියන අයට ගොඩක් හොඳට සලකලා තියෙනවා. ගම්වර පවාදීලා තියෙනවා. ඒ වගේම සමහර අවස්ථාවල කවි කියන්නත් රජවරු පෙලඹිලා තියෙනවා. විශේෂයෙන් දෙවෙනි රාජසිංහ රජ්ජුරුවෝ කවි කියන්න කප් ගහපු කෙනෙක්. බොහෝ දෙනෙක් නොදන්නවා වුණාට අපේ රජවරු දෙන්නෙක් ලියපු සිගිරි ගී දෙකකුත් තියෙනවා.
ස්වස්ති සිරිස(ග්බො අ)බා මහරජ් උදා කී වදන් මසිව් ඇවි(ද් මෙගිය) ලී(වෙ)
රන්වනු ගිරිබිතැ (වී ගැ)ති තමා ලී නොරිසි ද
දන බ(ල) යත් සෙ එකින් සකැ රතු උපුලැති පැලැන්දි
තේරුම:
යහපතක් වේවා!
සිරිසග්බෝ අබා (නම් විරුද නම් ලත්) උදා (නම්) මහරජ් කී වදන් ගෙන අවුත් මසිව් (නමැත්තා විසින්) මේ ගීය ලියන ලද්දේය.
පර්වත භිත්තියෙහි (සිටි) රන්වන් (තැනැත්තියට) ගැති වූයේ තම අඹුව නොරිසි (හෙයින් ද) ශිඛාවෙහි රතු උපුල් පලඳා ඇති තැනැත්තිය කෙරෙන් ජනයා බලා ගෙන යන්නාහුය.
මේ ගීය ලියන්නේ පළවෙනි උදය රජ්ජුරුවෝ. මීළඟට අපි උපුටා දක්වන ගීය ලියපු රජ්ජුරුවෝ කවුද කියන එක නම් පැහැදිලි නෑ.
ස්වස්ති
එ මළ ද නො බණය සහනෙ මෙ කිම නම
කළයි පින ත පවසමො හිමබ අකමය වය්
මපරුම ගී
තේරුම:
Saru FM Media
