ඔය කාගෙහරි පස්සෙන් යනවා කියලා අපි කීමට කියන එකේ තේරුම දන්නවනේ. ඒ කියන්නේ, තව කෙනෙක් අපිව ගණන් නොගෙන හරි, තකන්නේ නැතුව හරි ඉන්නකොට, අපි බැගෑපත් වෙවී ආයෙ ආයෙ ‘අනේ අපිව ඈත් කරන්න එපා, අපිව ලං කරගෙන ඉන්න’ කියලා කියමින් ඒ කෙනාට ආයෙමත් සමීප වෙන්න හරි, ඒ කෙනා ලව්වා අපිව ගණන් ගන්වගන්න හරි උත්සාහ කරන එකට තමයි මේ පස්සෙන් යනවා කියන්නේ. එහෙම නැතිනම් සමහර වෙලාවට කෙනෙක් දිගින් දිගටම අපිව පාච්චල් කරමින්, අපිව පහත හෙළමින්, එයාට අපිව වැඩක් නෑ, අපිව අදාළම නෑ කියලා පෙන්නන්න උත්සාහ කරන වෙලාවකත්, නැවතීමක් නැතුව එයාට බැඳී ඉන්න උත්සාහ කරන එකත් ඔය කියපු විදියේ පස්සෙන් යෑමක්ම තමයි.
ඇත්තටම එහෙම අපිව වැඩක් නැහැයි කියලා පෙන්නන කෙනෙක්ගේ පස්සෙන් යෑමෙන් අපිට නැතිවෙන්නේ මොනවද? ප්‍රධාන වශයෙන්ම අපිට අපේ ආත්ම අභිමානය නැතිවෙනවා. ඊට පස්සේ, අපේ පෞරුෂය නැතිවෙනවා. එතකොට අනික් මිනිස්සු අපිව දකින ප්‍රතිරූපයට හානියක් වෙනවා. ඒ ඔක්කොටමත් වඩා, මේ පස්සෙන් යෑම නිසා තමන්ට තමන් නැතිවෙන්න පුළුවන්. අන්න ඒ නිසා, කිසිම මොහොතක කිසිම කෙනෙකුගේ පස්සෙන් යන්න එපා. විශේෂයෙන්ම මේ පහළ කියලා තියෙන අවස්ථාවන් වලදී කිසිම කෙනෙක්ගේ පස්සෙන් යන්න එපා.
ආදරේ කියන්නේ ඇත්තටම ඒකපාර්ශ්විකව කරන්න පුළුවන් දෙයක් නෙවෙයි. පුළුවන්, හැබැයි හැමදාටම බෑ. එක අතකින් අත්පුඩි ගහන්න බැහැනේ. ආන්න ඒ වගේ. හැබැයි එහෙම වුණත්, ගොඩක් දෙනෙක් ඔය ආදරේ නිසා මිනිස්සුන්ගේ පස්සෙන් යනවනේ, හා නැද්ද? එක්කෝ තමන් ආස කරන, තමන් ආදරේ කරන කෙනා තමන්ට කැමැති නැති නිසා එයාගෙ පස්සෙන් යනවා, එයා කවදහරි අපිට කැමති වෙයි කියලා හිතාගෙන. එහෙම නැතිනම් ගොඩක්ම වෙලාවට වෙන්නේ, අපිට කාලයක් ආදරේ කරපු කෙනා බූට් එකක් තිබ්බහම, අපි ඒ ලව් එක ඉවරයි කියලා පිළිගන්නෙ නැතුව ‘අනේ අපි ආයෙ එකට ඉමු’, ‘අනේ මට ආයෙ කැමති වෙන්න’ වගේ දේවල් කිය කියා පස්සෙන් යනවා. හැබැයි අපිව කෙනෙක් එපා කියලා යනවනම්, අපි පස්සෙන් ගියා කියලා එයා අපිට ආයෙ කැමති වෙයිද? ගොඩක් වෙලාවට වෙන්න පුළුවන් දේ අපි ගැන තියෙන සුළු හරි හැඟීමත් නැතිවෙලා, අපිව කරදරයක් කියලා හිතෙන්න පටන් ගන්න එක නෙවෙයිද? ආන්න ඒ නිසා, දවසක් හරි ආදරේ කළා නම්, දිගින් දිගටම කෙනෙක්ගේ පස්සෙන් යන්න එපා. අපිව ඇත්තටම ඕන නම්, දවසක අපි ගාවට ඒවි. නැතිනම් නෑ. එච්චරයි.
යාළුවෝ තරහ වෙලා තියෙනවද? තරහ වෙලා, කතා නොකර ඇරලා ඉඳල තියෙනවද? සමහර වෙලාවට එහෙම වෙන්නේ නිස්කාරණේ, අපේ අතේ කිසිම වැරැද්දක් නැතුව වෙන්න පුළුවන්. සමහර වෙලාවට අපේ අතේ වැරැද්දක් තිබිලා වෙන්න පුළුවන්. ඒ කොයි විදිය වුණත්, අපිට යාළුවෙක් එක්ක -විශේෂයෙන්ම අපි ගොඩක් ආදරේ කරන හොඳම යාළුවෙක් නම්- තරහ වෙලා ඉන්න අමාරුයිනේ. ඔන්න ඉතින් ඒ නිසා අපි උත්සාහ කරනවා ආයෙමත් යාළු වෙන්න. එහෙම හිතාගෙන, පස්සෙන් යනවා. හැබැයි අපි කියන්නේ මේකයි. තමන් අතින් වැරැද්දක් වුණා නම්, පැකිළීමක් නැතුව අවංකව ඒ වැරැද්දට සමාව ඉල්ලන්න. ආයෙමත් ඒ වැරැද්ද සිද්ධ නොවෙන බව තහවුරු කරන්න. ආයෙමත් යාළු වෙමු කියලා කියන්න. හැබැයි එහෙම කියලත් යාළුවා ආයෙ යාළුකමක් ඕනෙ නෑ කියනවා නම්, යාළුවෙන්න බෑ කියලා පෙන්නනවා නම්, ඇත්තටම අපිට මොනවද කරන්න පුළුවන්? කරන්න දෙයක් නෑ. එක්කෝ එයාට ඒ වැරැද්ද අමතක කරන්න බෑ. එහෙම නැතිනම් සමහර වෙලාවට වැරැද්දක් වෙලා නැතත්, එයා තමන්ගේ ස්‍ථාවරය වෙනස් කරන්න කැමති නෑ. එහෙම නැතිනම් එයාට අපේ යාළුකම අවශ්‍ය නෑ. ඔය කොයි දේ වුණත්, හොඳම දේ වෙන්නේ අපි අපේ පාඩුවේ ඉන්න එක නෙවෙයිද? අපේ යාළුකම කෙනෙක්ට අවශ්‍ය නැතිනම් එච්චරයි. එයාට එපා නම් අපිත් හිත හදාගන්න ඕන, අපිටත් එපා කියලා!
සමහර වෙලාවට මිනිස්සු අපිව දරුණු විදියට අතඅරිනවා. ඒකට ඕන තරම් හේතු තියෙන්න පුළුවන්. අපේ අතින් සිද්ධ වෙන වරදක්, වැරදි වැටහීමක්, වෙනත් අය කියන කේලාම් බස් ඇත්තට ගැනීමක්, නිකම්ම අපිට අකමැති වීමක් වගේ ඕන තරම් හේතු නිසා, මිනිස්සු අපිව අතාරින්න පුළුවන්. මෙතනදී ඇත්තටම මිනිස්සු කිව්වහම අපේ හිතමිත්‍රයෝ, නෑදෑයෝ, පවුලේ අය, රැකියාව කරන තැන අය විතරක් නෙවෙයි, පොදුවේ සමාජය වුණත් ගන්න පුළුවන්. ඇත්තටම මේ වගේ සාමූහික අත්හැරීමක් කෙනෙක්ට දරාගන්න ටිකක් අමාරුයි. අර බ්‍රහ්ම දණ්ඩනය කියලා දඬුවමක් තියෙන්නේ. ඒකත් මේකමනේ. එතනදී අපේ අතින් වැරැද්දක් සිදුවෙලා තියෙනවා නම්, කළ යුතු පළවෙනි දේ වෙන්නේ ඒ ගැන අවංකවම කණගාටුව ප්‍රකාශ කිරීම සහ සමාව ඉල්ලීම. හැකි නම් ඒ වැරැද්ද නිවැරදි කරන්න කටයුතු කිරීම. හැබැයි තවමත් මිනිස්සු අපිව අතඇරලා ඉන්න තීරණය කරනවා නම්, අපිව පිළිකෙව් කරනවා නම්, කමක් නෑ. අපිට තනියෙන් ඉන්න බැරිකමක් නෑ. එහෙම වෙලාවට අපි පස්සෙන් යන්න නරකයි. අපි කරන්න ඕන, දිගින් දිගටම වැඩ කරන එක, ඉහළට යන එක, සාර්ථක වෙන එක. එතකොට කවදාහරි අපිව අතඇරපු මිනිස්සුන්ට, ඒ ගත්තේ වැරදි තීරණයක් කියලා ඒත්තු යයි. එහෙම නොවුනත්, අපිට මොකෝ? අපි සාර්ථක වෙලානේ!
මිනිස්සු අපිව කොන් කරන්න ඕන තරම් හේතු තියෙන්න පුළුවන්. ගොඩක් වෙලාවට අපේ වාර්ගිකත්වය නිසා, අපේ ආගමික විශ්වාසයන් නිසා, අපේ ජාතිය නිසා අපිව කොන් වෙන්න පුළුවන්. එතකොට අපේ හමේ පාට නිසා, අපේ රූපය නිසා අපිව කොන් වෙන්න පුළුවන්. අපි ඉන්න කරන විදිය, අපේ ඇවතුම් පැවතුම් නිසාත් අපිව කොන් වෙන්න පුළුවන්. දැන් ඔය අන්තිමට කියපු විදියේ දේවල් නම් අපිට අවශ්‍ය නම් වෙනස් කරගන්න පුළුවන්. හැබැයි අපි ඉන්න විදියේ, අපේ ඇවතුම් පැවතුම් වල වැරැද්දක් නැතිනම්, අපි වෙන කාටවත් ගැලපෙන විදියට ඒවා වෙනස් කරගන්න අවශ්‍ය නැහැ. අපේ විදියෙන්, අපි ජීවත් වෙන විදියෙන් වෙනත් කෙනෙක්ට හරි සමාජයට හරි කරදරයක් නැතිනම්, අපි අපිම වෙන්නයි ඕන. ඒත් අපිව එතකොටත් මිනිස්සු කොන් කරනවා නම්? කමක් නෑ. එතනදීත් අපි ශක්තිමත්ව නැගී සිටීම තමයි වෙන්න ඕන. එහෙම නැතුව, අනේ අපිව කොන් කරන්න එපා කියලා කිසිම මොහොතක ඒ මිනිස්සුන්ගේ පස්සෙන් යන්න නරකයි. ඇත්තටම ඔය මුලින් කියපු මොකක් හරි කාරණාවක් පදනම් කරගෙන කෙනෙක් අපිව කොන් කරනවා නම්, ඒක ඒ කෙනාගේ ප්‍රශ්නයක් මිසක් අපේ ප්‍රශ්නයක් නෙවෙයි.
Saru FM Media
